เนื่องด้วยมี ราชกิจจาฯ ประกาศ ควบคุมธุรกิจให้เช่าที่พักอาศัย เพื่อแก้ปัญหาเอาเปรียบผู้เช่าออกมา
ในวันที่ 16/02/2018 ที่ผ่านมา ในฐานะผู้ประกอบการตัวเล็กๆ หลังจากที่ได้อ่านประกาศฉบับนี้แล้ว
บอกตรงๆว่า เป็นประกาศที่เป็นคุณแก่ผู้เช่าอย่างมาก และผมเห็นด้วยในหลายๆประเด็นอย่างเช่น
เรื่อง ต้องแสดงรายการยิบย่อยต่างๆในสัญญาให้ชัดเจน จะได้เคลียร์ทั้งฝ่ายผู้เช่าแล้วผู้ให้เช่า
(อันนี้ผมทำละเอียดอยู่แล้วเพราะกันคนเช่าที่พูดไม่รู้เรื่อง หัวหมอ ต้องควักสัญญามาให้ดูจะๆ)
แต่มีประเด็นที่ผมเห็นว่า จะทำให้ผู้ให้เช่าเสียเปรียบอย่างมากเช่น ในข้อ 3 (5) เขียนว่า
"
ผู้เช่ามีสิทธิบอกเลิกสัญญาเช่าอาคารก่อนสิ้นสุดสัญญาเช่าอาคารได้ โดยต้องบอกกล่าว
เป็นหนังสือให้ผู้ประกอบธุรกิจทราบล่วงหน้าไม่น้อยกว่าสามสิบวัน ทั้งนี้ ผู้เช่าต้องไม่ผิดนัดหรือค้างชําระค่าเช่า
และมีเหตุจําเป็นอันสมควร"
ในทางปฎิบัติ คำว่าเหตุจำเป็นอันสมควรคืออะไร ไม่มีเงิน? ย้ายที่ทำงาน? ย้ายกลับบ้าน? ภรรยาท้อง?
ถามว่าถ้าผู้เช่าใช้เหตุผลเหล่านี้และจะขอเลิกสัญญา จะให้ใครเป็นผู้ตัดสิน มันเป็นเรื่องยากมากที่จะตกลงกันได้
รวมถึงปัญหาว่าบางห้องที่ปัจจุบัน ทำสัญญายาวๆ ไว้ เพื่อแลกกับผลประโยชน์เพิ่มเติม อย่างเช่น
ผู้เช่า ทำสัญญา 1 ปี เมื่อวันที่ 01/02/18 แลกกับการที่ผู้ให้เช่าจะติดแอร์ตัวใหม่ให้ / ทาสีใหม่ให้ / เปลี่ยนเฟอร์นิเจอร์ใหม่
ผู้ให้เช่าเขายอมลงทุนเพราะว่าเขาอยากให้มีลูกค้าอยู่ยาวๆ ทีนี้พอมีประกาศฉบับนี้มา ผู้ให้เช่าเสียเปรียบเต็มประตู
เพราะสัญญาที่ทำต้องทำใหม่ และถูกบังคับด้วยประกาศนี้ คือเมื่อมี *
เหตุอันสมควร* ผู้เช่าก็ยกเลิกสัญญาก่อนได้
ประเด็นต่อมา คือ เก็บค่าเช่าล่วงหน้า+เงินประกัน ได้ไม่เกินอย่างละเดือนรวมกัน
ในข้อ 4 เรื่อง ข้อสัญญาที่ผู้ประกอบธุรกิจทํากับผู้เช่า
ต้องไม่ใช้ข้อสัญญาที่มีลักษณะหรือความหมาย กำหนดว่า
วงเล็บ 2 เขียนว่า ข้อสัญญาที่กําหนดให้ผู้ประกอบธุรกิจเรียกเก็บค่าเช่าล่วงหน้าเกินกว่าหนึ่งเดือน
วงเล็บ 4 ข้อสัญญาที่กําหนดให้ผู้ประกอบธุรกิจเรียกเก็บเงินประกันเกินกว่าหนึ่งเดือนของอัตราค่าเช่าอาคาร
สรุปง่ายๆ คือ เก็บล่วงหน้าได้ไม่เกิน 1 เดือน + เงินประกันไม่เกิน 1 เดือน
ซึ่งในทางปฏิบัติ ผมบอกได้เลยว่าผู้ให้เช่าจะเจอลูกห้องหนีค่าเช่าเยอะมาก เพราะอะไรรู้ไหมครับ
สมมุติ 01/06/18 ผู้เช่าเข้าพัก ผู้ให้เช่าเก็บล่วงหน้าได้ไม่เกิน 5000 + เงินประกัน 5000 = 10000 บาทถ้วนๆ
พอถึง 30/6/18 คุณออกใบทวงหนี้เป็นค่าห้อง 5000 บาท + น้ำ/ไฟ/โทรศัพท์/จิปาถะ สมมุติ 1500 บาท ให้มาจ่ายภายใน 7 วัน
จะเท่ากับว่าในวงเงินที่เก็บล่วงหน้า 10000 จะเหลือเงินที่ผู้ให้เช่า ไว้หักกรณีสิ่งของเสียหายแค่ 3500 บาทเท่านั้น
เงินที่เหลือ 3500 บาท แค่ทำตู้เย็นพัง (ขูดช่องฟรีซ) หรือทำเลือดเลอะที่นอน (ปจด) ผู้ให้เช่าก็เท้าก่ายหน้าผากแล้วครับ
ดังนั้น ผู้เช่าหลายๆรายที่เคยเจอ พอทำของในห้องพังก็จะรอบิลออกแล้วขนของหนี ไปแล้วไปลับไม่กลับมาเลย
นี่ยังไม่รวมวันเพิ่มที่ผู้เช่ามีสิทธิ์จะอยู่ต่อถึง วันที่ 7/7/18 ซึ่งในช่วง 7 วันนี้หากเจอผู้เช่าร้ายๆที่กะจะชิ่งอยู่แล้ว
ก็จะเปิดแอร์ ใช้ไฟสนุกสนาน แล้วก็มาเทกันในวันท้ายๆ
ผมก็อยากจะสะท้อนมุมที่น่าสงสารของผู้ให้เช่าบ้างนะครับ เพราะผมเชื่อว่าผู้ให้เช่ารายเล็กๆ ไม่มีใครไปบังคับให้คนมาเช่าได้
แล้วถ้าคนเช่าไม่ต้องถึงกับน่ารัก มาจ่ายวันแรกที่บิลออก ขอแค่ไม่ก่อความรำคาญไม่ระรานเพื่อร่วมชั้น ค่าห้องจ่ายช้าบ้างก็มาแจ้งหน่อย
แค่นี้ผู้ให้เช่าก็รักตายแล้ว เพราะยังไงลูกค้าก็คือพระเจ้า
ผู้ให้เช่าหรือผู้เช่าท่านใดคิดเห็นยังไง ก็มาแชร์มุมมองกันนะครับ ขอบคุณครับ
ประกาศควบคุมธุรกิจให้เช่าที่พักฯ แก้ปัญหาเอาเปรียบผู้เช่า แต่ฆ่าผู้ให้เช่า?
ในวันที่ 16/02/2018 ที่ผ่านมา ในฐานะผู้ประกอบการตัวเล็กๆ หลังจากที่ได้อ่านประกาศฉบับนี้แล้ว
บอกตรงๆว่า เป็นประกาศที่เป็นคุณแก่ผู้เช่าอย่างมาก และผมเห็นด้วยในหลายๆประเด็นอย่างเช่น
เรื่อง ต้องแสดงรายการยิบย่อยต่างๆในสัญญาให้ชัดเจน จะได้เคลียร์ทั้งฝ่ายผู้เช่าแล้วผู้ให้เช่า
(อันนี้ผมทำละเอียดอยู่แล้วเพราะกันคนเช่าที่พูดไม่รู้เรื่อง หัวหมอ ต้องควักสัญญามาให้ดูจะๆ)
แต่มีประเด็นที่ผมเห็นว่า จะทำให้ผู้ให้เช่าเสียเปรียบอย่างมากเช่น ในข้อ 3 (5) เขียนว่า
"ผู้เช่ามีสิทธิบอกเลิกสัญญาเช่าอาคารก่อนสิ้นสุดสัญญาเช่าอาคารได้ โดยต้องบอกกล่าว
เป็นหนังสือให้ผู้ประกอบธุรกิจทราบล่วงหน้าไม่น้อยกว่าสามสิบวัน ทั้งนี้ ผู้เช่าต้องไม่ผิดนัดหรือค้างชําระค่าเช่า
และมีเหตุจําเป็นอันสมควร"
ในทางปฎิบัติ คำว่าเหตุจำเป็นอันสมควรคืออะไร ไม่มีเงิน? ย้ายที่ทำงาน? ย้ายกลับบ้าน? ภรรยาท้อง?
ถามว่าถ้าผู้เช่าใช้เหตุผลเหล่านี้และจะขอเลิกสัญญา จะให้ใครเป็นผู้ตัดสิน มันเป็นเรื่องยากมากที่จะตกลงกันได้
รวมถึงปัญหาว่าบางห้องที่ปัจจุบัน ทำสัญญายาวๆ ไว้ เพื่อแลกกับผลประโยชน์เพิ่มเติม อย่างเช่น
ผู้เช่า ทำสัญญา 1 ปี เมื่อวันที่ 01/02/18 แลกกับการที่ผู้ให้เช่าจะติดแอร์ตัวใหม่ให้ / ทาสีใหม่ให้ / เปลี่ยนเฟอร์นิเจอร์ใหม่
ผู้ให้เช่าเขายอมลงทุนเพราะว่าเขาอยากให้มีลูกค้าอยู่ยาวๆ ทีนี้พอมีประกาศฉบับนี้มา ผู้ให้เช่าเสียเปรียบเต็มประตู
เพราะสัญญาที่ทำต้องทำใหม่ และถูกบังคับด้วยประกาศนี้ คือเมื่อมี *เหตุอันสมควร* ผู้เช่าก็ยกเลิกสัญญาก่อนได้
ประเด็นต่อมา คือ เก็บค่าเช่าล่วงหน้า+เงินประกัน ได้ไม่เกินอย่างละเดือนรวมกัน
ในข้อ 4 เรื่อง ข้อสัญญาที่ผู้ประกอบธุรกิจทํากับผู้เช่าต้องไม่ใช้ข้อสัญญาที่มีลักษณะหรือความหมาย กำหนดว่า
วงเล็บ 2 เขียนว่า ข้อสัญญาที่กําหนดให้ผู้ประกอบธุรกิจเรียกเก็บค่าเช่าล่วงหน้าเกินกว่าหนึ่งเดือน
วงเล็บ 4 ข้อสัญญาที่กําหนดให้ผู้ประกอบธุรกิจเรียกเก็บเงินประกันเกินกว่าหนึ่งเดือนของอัตราค่าเช่าอาคาร
สรุปง่ายๆ คือ เก็บล่วงหน้าได้ไม่เกิน 1 เดือน + เงินประกันไม่เกิน 1 เดือน
ซึ่งในทางปฏิบัติ ผมบอกได้เลยว่าผู้ให้เช่าจะเจอลูกห้องหนีค่าเช่าเยอะมาก เพราะอะไรรู้ไหมครับ
สมมุติ 01/06/18 ผู้เช่าเข้าพัก ผู้ให้เช่าเก็บล่วงหน้าได้ไม่เกิน 5000 + เงินประกัน 5000 = 10000 บาทถ้วนๆ
พอถึง 30/6/18 คุณออกใบทวงหนี้เป็นค่าห้อง 5000 บาท + น้ำ/ไฟ/โทรศัพท์/จิปาถะ สมมุติ 1500 บาท ให้มาจ่ายภายใน 7 วัน
จะเท่ากับว่าในวงเงินที่เก็บล่วงหน้า 10000 จะเหลือเงินที่ผู้ให้เช่า ไว้หักกรณีสิ่งของเสียหายแค่ 3500 บาทเท่านั้น
เงินที่เหลือ 3500 บาท แค่ทำตู้เย็นพัง (ขูดช่องฟรีซ) หรือทำเลือดเลอะที่นอน (ปจด) ผู้ให้เช่าก็เท้าก่ายหน้าผากแล้วครับ
ดังนั้น ผู้เช่าหลายๆรายที่เคยเจอ พอทำของในห้องพังก็จะรอบิลออกแล้วขนของหนี ไปแล้วไปลับไม่กลับมาเลย
นี่ยังไม่รวมวันเพิ่มที่ผู้เช่ามีสิทธิ์จะอยู่ต่อถึง วันที่ 7/7/18 ซึ่งในช่วง 7 วันนี้หากเจอผู้เช่าร้ายๆที่กะจะชิ่งอยู่แล้ว
ก็จะเปิดแอร์ ใช้ไฟสนุกสนาน แล้วก็มาเทกันในวันท้ายๆ
ผมก็อยากจะสะท้อนมุมที่น่าสงสารของผู้ให้เช่าบ้างนะครับ เพราะผมเชื่อว่าผู้ให้เช่ารายเล็กๆ ไม่มีใครไปบังคับให้คนมาเช่าได้
แล้วถ้าคนเช่าไม่ต้องถึงกับน่ารัก มาจ่ายวันแรกที่บิลออก ขอแค่ไม่ก่อความรำคาญไม่ระรานเพื่อร่วมชั้น ค่าห้องจ่ายช้าบ้างก็มาแจ้งหน่อย
แค่นี้ผู้ให้เช่าก็รักตายแล้ว เพราะยังไงลูกค้าก็คือพระเจ้า
ผู้ให้เช่าหรือผู้เช่าท่านใดคิดเห็นยังไง ก็มาแชร์มุมมองกันนะครับ ขอบคุณครับ